Irlandczycy byli jednymi z pierwszych niewolników w Ameryce

 

History Nerd

@_HistoryNerd

The Irish were among the first slaves in the Americas—sold, beaten, and worked to death under brutal conditions. Their story is often overshadowed, but it’s a chilling chapter of history that shaped nations. Here’s the forgotten truth about Ireland’s tragic story of slavery:

Irlandczycy byli jednymi z pierwszych niewolników w Ameryce — sprzedawano ich, bito i zmuszano do pracy na śmierć w brutalnych warunkach. Ich historia jest często pomijana, a przecież jest to mrożący krew w żyłach rozdział w dziejach, który ukształtował narody. Oto zapomniana prawda o tragicznej historii niewolnictwa w Irlandii:

Początki niewolnictwa w Irlandii sięgają najazdów Wikingów. Począwszy od 795 r. n.e. nordyccy najeźdźcy plądrowali miasta klasztorne, takie jak Armagh i Kildare, biorąc Irlandczyków i Irlandki w niewolę. Wielu z nich wywieziono do Szkocji, Norwegii i Islandii, gdzie zostali wykupieni, sprzedani lub zmuszeni do pracy. W 875 r. irlandzcy niewolnicy na Islandii zorganizowali bunt, jeden z największych w Europie od upadku Rzymu.

Około roku 1014, po decydującej bitwie pod Clontarf, dominacja wikingów osłabła, a tysiące niewolników zostało uwolnionych.

Chociaż Normanowie znieśli tradycyjne niewolnictwo w Irlandii do 1102 r., zastąpili je poddaństwem. Chłopi byli przywiązani do ziemi, co oznaczało, że nie można ich było sprzedać jak ruchomości, lecz żyli pod ciągłym uciskiem feudałów. Podporządkowanie Irlandczyków osiągnęło nowy poziom w okresie angielskiej kolonizacji Irlandii.

W miarę jak Anglia zacieśniała swoją władzę, Irlandczycy byli systematycznie wysiedlani i sprzedawani do niewoli za Atlantyk.

Podczas powstania Irlandczyków przeciwko panowaniu Anglii, siły angielskie zabiły podobno ponad 550 000 Irlandczyków. Kolejnych 300 000 pojmano i sprzedano jako niewolników. - Więźniowie polityczni - Jeńcy wojskowi - Kobiety i dzieci Brutalny podbój Irlandii przez Olivera Cromwella zapoczątkował jeden z najciemniejszych okresów w historii tego kraju.

- Dziesiątki tysięcy Irlandczyków sprzedano na Karaiby, Barbados i Montserrat. - W osławionej proklamacji „Do piekła albo do Connachtu” z 1654 r. nakazano irlandzkim rodzinom przenieść się na zachód od rzeki Shannon, pod groźbą deportacji — lub czegoś gorszego.

Irlandzcy mężczyźni, kobiety i dzieci zostali siłą deportowani do Ameryki. Chociaż niektórzy z nich byli określani mianem służących kontraktowych, warunki, w jakich żyli, często przypominały niewolnictwo.

1. Barbados i Indie Zachodnie Do 1652 roku co najmniej 12 000 Irlandczyków wysłano na Barbados, gdzie pracowali na plantacjach trzciny cukrowej w ciężkich warunkach. Irlandzkich niewolników sprzedawano za cenę zaledwie 900 funtów bawełny, co czyniło ich tańszą alternatywą dla niewolników afrykańskich.

2. Ameryka Północna Irlandzcy słudzy przybyli do Wirginii, Karoliny i Nowej Anglii. Wiele z nich to były dzieci, często mające zaledwie 10 lat. W latach 1629–1632 dziesiątki tysięcy Irlandczyków deportowano do Gujany, Antigui i innych kolonii.

3.Montserrat W 1637 roku 69% populacji Montserratu stanowili Irlandczycy, co uczyniło to miejsce jednym z najważniejszych miejsc, w których dokonywano irlandzkiej niewolniczej pracy. Historycy wciąż spierają się, czy Irlandczycy byli niewolnikami, czy też pracownikami kontraktowymi.

Chociaż praca przymusowa opierała się na umowach, wielu irlandzkich jeńców zostało siłą usuniętych z ojczyzny i nie mieli żadnych prawnych umów. Wielu irlandzkich robotników było traktowanych w sposób brutalny, podobnie jak niewolnicy z Afryki.

Byli bici, przepracowywani i odmawiano im podstawowych swobód. Brak zachowanych umów dla wielu irlandzkich pracowników wskazuje na to, że znaczna część z nich była w istocie niewolnikami.

Historia irlandzkiej niewoli została w dużej mierze przyćmiona przez transatlantycki handel niewolnikami z Afryki. Jednak dziedzictwo irlandzkiego ucisku pozostawiło trwały ślad. - Montserrat: Znana jako „Szmaragdowa Wyspa Karaibów”, zachowała silne wpływy kultury irlandzkiej.

- Barbados: Termin „Redlegs” odnosi się do potomków irlandzkich i szkockich robotników, którzy przez pokolenia żyli w ubóstwie.