Na początku lat 30-tych rozpoczęto pod ścisłą tajemnicą prace nad tanią i powszechną bronią przeciwpancerną. W 1935 poddano próbom karabin ppanc. opracowany przez wybitnego konstruktora broni przez inż. Józefa Maroszka. Kb ppanc. wz. 35 opracowany w Fabryce Karabinów w Warszawie okazał się skuteczną bronią, W Wojsku Polskim znalazło się 7000 tych karabinów (do niedawna sądzono, że 3500).
Kb ppanc. mógł przebić pancerz każdego czołgu niemieckiego i sowieckiego, włącznie z zaawansowanym czołgiem Panzer IV. Miały one pancerze do 30mm, a karabin wz. 35 z odległości 100 metrów przebijał płyty 33-40mm. Lekkie czołgi i samochody pancerne można było razić z odległości 300m. Był całkowitym zaskoczeniem dla Niemców, którzy po kampanii polskiej 1939 stwierdzili, że pancerze ich czołgów należy pogrubić.
W 1939 pewna ilość tej broni została przejęta przez Niemców i wprowadzona na wyposażenie jako Panzer Buchse 35 (polnisch) ( PzB 35(p). Posługiwali się nią spadochroniarze, m.in. z grupy szturmowej, która w 1940 zdobywała belgijski fort Eben Emael. Broń znalazła się także na wyposażeniu oddziałów rozpoznawczych Afrika Korps. W 1940 r. niewielka partia karabinów trafiła do Finlandii, a 800 sztuk do armii włoskiej.
Rozwiązania zamka kb ppanc wz. 35 zostały skopiowane przez konstruktora sowieckiego kb ppanc PTRD.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz