Kartka z kalendarza
1 lutego 1888 roku w Tarnopolu urodził się Franciszek Kleeberg, dowódca Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”, która stoczyła ostatni bój w Wojnie Obronnej pod Kockiem.
Kartka z kalendarza
1 lutego 1888 roku w Tarnopolu urodził się Franciszek Kleeberg, dowódca Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”, która stoczyła ostatni bój w Wojnie Obronnej pod Kockiem.
5 października 1939 roku wobec niewystarczającej ilości amunicji, żywności oraz lekarstw zdecydował się poddać Niemcom. Mimo to bitwa została uznana za zwycięstwo oręża polskiego w zakończonej klęską kampanii wrześniowej.
Franciszek Kleeberg pochodził z rodziny patriotycznej, studiował w Wojskowej Akademii Technicznej w Austrii, ukończył Wyższą Szkołę Strzelecką Artylerii oraz pobierał naukę w Szkole Sztabu Generalnego w Wiedniu. W 1915 roku wstąpił do Legionów Polskich, od 1916 roku był szefem Sztabu III Brygady Legionów. Po zakończeniu I wojny światowej wstąpił do Wojska Polskiego, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, po wojnie szkolił się we Francji między innymi w elitarnej École Supérieure de Guerre.
W 1928 roku otrzymał awans na generała brygady, objął dowództwo Okręgu Korpusu nr III w Grodnie, później od 1938 roku dowodził Okręgiem Korpusu nr IX w Brześciu nad Bugiem. W czasie Wojny Obronnej we wrześniu 1939 roku – od 9 września objął dowództwo nad Samodzielną Grupą Operacyjną „Polesie”. Walczył jako jej dowódca pod Kockiem, gdzie stoczył ostatni bój w wojnie obronnej. 5 października 1939 roku wobec niewystarczającej ilości amunicji, żywności oraz lekarstw zdecydował się poddać Niemcom.
Po bitwie dostał się do niewoli niemieckiej. Przetrzymywany był w twierdzy Königstein koło Drezna, już wówczas chorował na serce. Zmarł 5 kwietnia 1941 roku w niemieckim szpitalu wojskowym, a pochowano go na cmentarzu w Neustadt. W 1969 roku jego prochy przeniesiono na cmentarz wojskowy w Kocku. Pośmiertnie awansowano go na generała dywizji.
Zdjęcie: Generał brygady Franciszek Kleeberg oddaje honorowy strzał z karabinka sportowego (kbks) wz. 31, data wydarzenia: 1935 – 1939, sygnatura: 1-W-202.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz