2 marca 1950 roku w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego utworzone zostało Biuro Specjalne, znane też jako Departament X. Do zadań tej komórki, utworzonej na bazie powstałej w połowie 1948 roku Grupy Specjalnej, na czele której stał Józef Różański należało śledzenie i prowadzenie dochodzeń w sprawie wysokich działaczy partyjnych i ich przyjaciół, a także wykrywanie szpiegów w partii, administracji Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i wśród oficerów. Na czele Biura Specjalnego stanął członek Komunistycznej Partii Polski i zastępca szefa Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego Anatol Fejgin (zdjęcie). Jego zastępcami zostali podpułkownik Józef Światło i podpułkownik Henryk Piasecki (Izrael Chaim Pesses).
Biuro podzielone było na pięć wydziałów, te z kolei podzielono na trzy sekcje. Z ramienia Bieruta i Bermana pracami biura kierował wiceminister Roman Romkowski. Miał on pieczę nad całością działań, ale w praktyce zajmował się działalnością, która podlegała bezpośrednio Fejginowi i Światle, tj. prowadzonymi przez oficerów sprawami agenturalno-operacyjnymi i śledczymi. Stroną merytoryczną działalności biura zajmował się Piasecki, który podlegał bezpośrednio wiceministrowi Wacławowi Lewikowskiemu (autorowi statutu Biura Specjalnego). Ludzie ci kontrolowali prace komitetów partyjnych każdego szczebla w całej Polsce.
Początkiem końca Departamentu X była ucieczka jednego z najważniejszych jego pracowników – wicedyrektora Józefa Światły – na Zachód w grudniu 1953 roku. Już w styczniu następnego roku zwolniono dyrektora „dziesiątki” – Anatola Fejgina. Departament ulegał stopniowej deorganizacji. Rozwiązano go 9 czerwca 1954 roku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz