Wraz z zajmowaniem kolejnych państw przez Hitlera do obozu przybywali i jeńcy z różnych krajów. Gromadzeni byli tu m. in. Francuzi, Belgowie, Jugosłowianie, Włosi, Marokańczycy, Kanadyjczycy i obywatele Związku Radzieckiego.
W obozie utworzono policję z własowców (!) oraz zorganizowano więzienie.
Jeńców radzieckich skoszarowano w wydzielonej części obozu za drutami kolczastymi, aby uniemożliwić im kontaktowanie się z jeńcami innych narodowości.
W Stargardzie istniały małe obozy jenieckie utworzone z drużyn roboczych.
Znane są dwa z tych obozów, w których zatrudniano w 1942 r. jeńców francuskich.
Jeden z nich znajdował się przy kasynie miejskim, zaś drugi w sali rozrywkowej mieszczącej się przy obecnej ul. Gdańskiej.
Istniały też szpitale, pełniące rolę umieralni.
Sytuacja zdrowotna jeńców zaczęła się pogarszać gwałtownie w 1944 r. na skutek szerzącej się epidemii duru plamistego i tyfusu.
Zmarłych w szpitalu jeńców chowano na cmentarzu komunalnym mieszczącym przy obecnej ul. Reymonta.
W lutym 1945 r. przed nadejściem frontu, obóz poddano likwidacji, a jeńców ewakuowano do Sassnitz na wyspie Rugii.
Obóz został całkowicie wyzwolony na początku marca 1945 r. przez Armię Radziecką, wraz ze zdobyciem Stargardu.
Pytanie - Dlaczego wśród pomordowanych w obozie były nawet dzieci?
Badacze odnaleźli szczątki około 9 dzieci.
Wśród artefaktów znalezionych przy ofiarach były m. in. dziecięce buciki, medalik ze św. Antonim z Padwy i św. Franciszkiem, a także drewniany krzyżyk.
Odnaleziono również szczątki kobiet.
I nic byśmy o tym nie wiedzieli, gdyby nie tytaniczna wręcz praca pana kierownika Katedry Medycyny Sądowej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie dr hab. n. med. Andrzeja Ossowskiego -
Obóz zlikwidowano 25.02.1945 r
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz