15 lutego 1951 roku weszła w życie polsko-radziecka umowa o zmianie granic.

Ta jedna z najistotniejszych zmian granic w naszej historii była w rzeczywistości kolejną radziecką grabieżą polskich ziem.
Część województwa lubelskiego czyli miejscowości: Bełz, Uhnów, Krystynopol, Waręż,Chorobrów i Sokalszczyzna, bogate w złoża węgla kamiennego i gazu ziemnego znalazły się po radzieckiej stronie.
Rekompensatą za to było przyznanie Polsce części ubogiego w gleby i "bogatego" w wyeksploatowane złoża ropy obwodu drohobyckiego czyli miejscowości: Ustrzyki Dolne, Czarna, Lutowiska, Bystre, Krościenko, Bandrów Narodowy i Liskowate.
W sumie wzajemna wymiana terytoriów objęła
obszar o powierzchni 480 km kw.

W oficjalnym komunikacie o korekcie granic Polski władze informowały, że "rząd RP zwrócił się do rządu ZSRR z prośbą o zamianę niewielkiego pogranicznego odcinka Polski na równorzędny mu przygraniczny odcinek terytorium ZSRR z powodu ekonomicznego ciążenia tych odcinków do przyległych regionów ZSRR i Polski. Rząd ZSRR zgodził się na prośbę rządu RP".
Owa "korekta" była również, a może przede wszystkim tragedią zwykłych ludzi zamieszkujących te tereny, ponieważ wyrzucano ich z całym dobytkiem z domów bez pytania o zgodę i przesiedlano w obce im strony.
W roku 1952 miała wejść w życie kolejna taka "korekta" w ramach której powiaty hrubieszowski i tomaszowski miały zostać wcielone do ZSRR. Realizacji tego planu zaniechano ze względu na śmierć Stalina.
Boguś