Walczył w czasie wojny obronnej w 1939 roku. Następnie, jako żołnierz Armii Andersa, zdobywał Monte Cassino, wyzwalał Ankonę i Bolonię.
Tam poznał swoją żonę, Polkę. Pod namową jej rodziny powrócił w 1947 r. do Polski, gdzie został powołany do wojska. Początkowo był chwalony przez przełożonych. Jednak szybko został zwolniony ze służby. Pisano, że:
„ze względu na służbę w II Korpusie i przeszłość do pracy w II Oddziale Sztabu Generalnego nie nadaje się".
Po dwóch latach został aresztowany. Maltretowany fizycznie i psychicznie, przyznał się do niepopełnionych win i „spisku w wojsku” przeciw komunistycznej władzy.
24 kwietnia 1953 Najwyższy Sąd Wojskowy PRL – pod przewodnictwem ppłk. Juliusza Krupskiego – skazał mjr. Benno Zerbsta, oskarżonego przez władze komunistyczne o próbę obalenia przemocą ustroju i działalność szpiegowską na rzecz zachodnich mocarstw, na karę śmierci. Wyrok wykonano w sierpniu 1953 r.
Mjr Zerbst został zrehabilitowany 28 kwietnia 1956 r. i upamiętniony w mogile symbolicznej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz