Oficer Wojska Polskiego zamordowany w Katyniu
ppor. Franciszek Kupka – Urodził się 17 lutego 1915 r. w miejscowości Bückgen w Niemczech (Dolne Łużyce, obecnie nie istnieje – zlokalizowano tam kopalnię odkrywkową), syn Franciszka i Julii z Nowickich. Uczęszczał w Jarosławiu do Szkoły Powszechnej im. Piotra Skargi (1921-1925) i II Państwowego Gimnazjum im. Augusta Witkowskiego (1926-1935). Otrzymał świadectwo dojrzałości 3 czerwca 1935 r.
W trakcie nauki należał od 1932 r. do lwowskiego klubu sportowego i brał czynny udział w zawodach lekkoatletycznych na terenie Lwowa i Jarosławia oraz ukończył 2-tygodniowy kurs lekkoatletyczny we Lwowie w czerwcu 1933 r. Z kolei w 1934 r. brał udział w zawodach pływackich zorganizowanych w Jarosławiu, gdzie zajął 4 miejsce na 32 startujących.
Chcąc się poświęcić zawodowej służbie wojskowej, zgłosił się jako ochotnik 20 września 1935 r. do Szkoły Podchorążych Rezerwy Saperów w Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie. Przydzielono go do 2. kompanii szkolnej. W trakcie pobytu w niej został zaprzysiężony 14 grudnia 1935 r. i awansowany do stopnia starszego sapera 21 grudnia 1935 r. oraz tytularnego kaprala 27 maja 1936 r. Szkoły tej nie ukończył, gdyż 7 czerwca 1936 r. został przeniesiony macierzyście i służbowo do Szkoły Podchorążych Saperów w Warszawie. Zanim to nastąpiło, jeszcze w 1936 r., zdobył mistrzostwo w zawodach lekkoatletycznych Centrum Wyszkolenia Saperów.
Z kolei od 27 kwietnia 1936 r. starał się o przy jęcie do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. W wyniku tych działań 8 czerwca 1936 r. stawił się w pułku manewrowym tej szkoły i został przydzielony do 2. kompanii.
Jednak 13 sierpnia 1936 r. przeniesiono go do Szkoły Podchorążych Saperów w Warszawie i zaliczono jednocześnie do stanu faktycznego jej uczniów. W trakcie nauki odbył praktyki w 4. Batalionie Saperów z Przemyśla (2–16 listopada 1936 r. i 4–18 czerwca 1937 r.) oraz został awansowany do stopnia: kaprala podchorążego 1 grudnia 1936 r., tytularnego plutonowego podchorążego 11 listopada 1937 r., tytularnego sierżanta podchorążego 21 stycznia 1938 r., tytularnego starszego sierżanta podchorążego 11 września 1938 r. Z dniem 18 września 1938 r. został odkomenderowany na kurs kolarski do Kołomyi, z którego powrócił 3 października 1938 r. Ukończył szkołę z wynikiem dostatecznym i został promowany na podporucznika 15 grudnia 1938 r. ze starszeństwem z 1 października 1938 r. i lokatą 31. w korpusie oficerów saperów.
Z dniem 12 grudnia 1938 r. został przydzielony do 2. Batalionu Saperów Kaniowskich z Puław, gdzie na dzień 23 marca 1939 r. był dowódcą plutonu w 5. kompanii. Po przeorganizowaniu batalionu na 2. Pułk Saperów Kaniowskich od 20 sierpnia 1939 r. przynależał do obsady oficerskiej 3. kompanii 1. Batalionu Zmotoryzowanego tegoż pułku. Następnie przydzielono go do 3. zmotoryzowanej kompanii saperów z 26. Batalionu Saperów zorganizowane go przez puławski pułk dla 26. Dywizji Piechoty z Armii „Poznań”.
Po 17 września 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie specjalnym w Kozielsku co najmniej od kwietnia 1940 r. Między 15 a 17 kwietnia 1940 r. został przekazany do dyspozycji szefa UNKWD na obwód smoleński i zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 r.
Opracował Zbigniew Kiełb. Szczegółowy biogram ppor. Franciszka Kupki z odniesieniem do materiałów źródłowych zob. w: Z. Kiełb, ,,Straceni, przywróceni pamięci. Oficerowie Wojska Polskiego i funkcjonariusz Policji Państwowej związani z 2. Pułkiem Saperów Kaniowskich – ofiary Zbrodni Katyńskiej”, Puławy – Jaworzno 2023, s. 80-81.
Na fotografii ppor. Franciszek Kupka, 1938 r., źródło Centralne Archiwum Wojskowe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz