Instytut Pamięci Narodowej
Pod koniec 1918 roku major Leopold Lis-Kula, doświadczony już mimo młodego wieku żołnierz Legionów i Wojska Polskiego, otrzymał nowe zadanie – stłumienie rewolty bolszewickiej w Zamościu.
Do II batalionu 23. pp. w Lublinie, którym dowodził od niedawna, ściągnął wielu sprawdzonych towarzyszy broni z Legionów i POW, ale gros wojska stanowili młodzi rekruci po krótkim, ale intensywnym przeszkoleniu. W grudniu
batalion był już bliski osiągnięcia gotowości bojowej i przygotowywał się do wymarszu na front ukraiński.
Jednak w okresie Świąt Bożego Narodzenia 1918 r. rozkazy nagle uległy zmianie. Zamieszki wywołane przez komunistów w Zamościu skupiły się na polskim garnizonie wojskowym.
Oblężonym w zamojskich koszarach żołnierzom przyszedł z odsieczą mjr „Lis” ze swoimi żołnierzami. Szybka akcja skończyła się bezkrwawym wyzwoleniem miasta oraz wyłapaniem komunistycznych agentów. Uratowano załogę Zamościa, w tym uwięzionego dowódcę kpt. Stanisław Tessaro „Zosika”.
Trzydniowa rewolta została stłumiona 30 grudnia, a już 2 stycznia 1919 r. „Lis” ze swoim batalionem wyruszył na front, z misją przebicia się do wciąż zagrożonego przez wojska ukraińskie Lwowa.
Leopold Lis-Kula to jedna z legendarnych postaci okresu walki o niepodległość Polski. Był legionistą I Brygady i żołnierzem POW. Gdy jako major Wojska Polskiego w marcu 1919 r. zginął w walkach z Ukraińcami na Wołyniu, Sztab Generalny podał w komunikacie: „Młoda Armia Polska straciła jednego ze swych najlepszych oficerów”.
Dowiedz się więcej z broszury Instytutu Pamięci Narodowej z cyklu Bohaterowie Niepodległej: https://cutt.ly/PwFN2kTj
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz