30.04.1945 r.
Oddziały radzieckie dotarły do galerii Kancelarii Rzeszy. Adolf Hitler desygnował na swojego następcę Grossadmirala Karla Dönitza po czym wraz z żoną Evą Braun popełnili samobójstwo.
Samobójcza śmierć Adolfa Hitlera była ostatecznym dowodem na upadek jego zbrodniczego projektu III Rzeszy. Niemiecki dyktator wolał strzelić sobie w głowę, by nie dostać się w ręce żołnierzy Armii Czerwonej. Można łatwo założyć, iż alianci doprowadziliby do postawienia go przed trybunałem wojskowym, który obnażyłby eksterminacyjny charakter jego rządów. Śmierci przywódcy nazistów towarzyszyły znacznie bardziej dramatyczne wydarzenia. W bunkrze pod kancelarią III Rzeszy w Berlinie, gdzie ukrywał się w kwietniu 1945 roku doszło do przerażających, barbarzyńskich aktów morderstwa, którego ofiarami padły niewinne dzieci.
W kwietniu 1945 roku wojska radzieckie przystąpiły do ostatniej ofensywy w czasie II wojny światowej, obierając za cel stolicę III Rzeszy Berlin. W oblężonym mieście ukrywała się znaczna część nazistowskich dygnitarzy, w tym dyktator Niemiec Adolf Hitler. Dyktator starał się kierować wojskami do ostatnich chwil, podejmując znaczną część decyzji w amoku. Głównym założeniem jego rozkazów była walka do ostatniego żołnierza. Otoczony najwierniejszymi poplecznikami krył się w bunkrze pod Kancelarią Rzeszy, obawiając pochwycenia przez Armię Czerwoną i spodziewając się nadchodzącej klęski. Wynurzenia o cudzie, który miałby uratować Berlin przed upadkiem były wówczas zwykłym zakłamywaniem rzeczywistości.
Wobec braku możliwości kontynuowania walki i zbliżającego się upadku Berlina Hitler postanowił popełnić samobójstwo. 30 kwietnia 1945 roku prawdopodobnie przyjął kapsułkę z cyjankiem, a następnie strzelił sobie w skroń. Samobójstwo popełniła także wieloletnia kochanka dyktatora Eva Braun towarzysząca mu w ostatnich chwilach życia. Brak jest pewnych, sprawdzonych raportów relacjonujących przebieg ostatnich chwil życia dyktatora. Jego śmierć była aktem tchórzostwa i dowodem na nieprawdziwość sloganów o konieczności "walki do końca" czy poświęcenia dla Niemiec. Skompromitowany Hitler odchodził opuszczony, przegrany, będąc cieniem człowieka, którego niegdyś bali się inni europejscy przywódcy. W ostatnich dniach życia doskwierały mu objawy silnych zaburzeń psychotycznych i neurotycznych - drżenie rąk, zaburzenia pamięci, problemy z koncentracją.
O ile śmierć Hitlera była konsekwencją jego zbrodniczej polityki, o tyle zabójstwo sześciorga dzieci Magdy i Josepha Goebbelsów było przerażającym dopełnieniem degeneracji elit III Rzeszy. Szef nazistowskiej propagandy Joseph Goebbels przez lata wiernie towarzyszył Hitlerowi, kierując jego największymi kampaniami. W obliczu klęski postanowił wiernie trwać u boku przywódcy. W kwietniu 1945 roku rodzina Goebbelsów mieszkała w bunkrze dyktatora. Małżeństwu towarzyszyła szóstka dzieci - Helga, Hildegarda, Holdine, Heidrun, Hedwiga i Helmut (imiona zaczynały się na literę "H" na cześć Adolfa Hitlera). Najstarsza Helga miała ledwie 13 lat i jako jedyna zdawała się przynajmniej częściowo orientować w tym, co dzieje się dookoła. W ostatnich dniach kwietnia dziećmi zajmowała się głównie sekretarka Traudl Junge, której zresztą Goebbels podyktował swój testament. Zaznaczył w nim chęć popełnienia samobójstwa i uśmiercenia szóstki dzieci. Minister pozostał mistrzem propagandy nawet w momencie spisywania wyroku śmierci na swoje potomstwo. W dokumencie miał zaznaczyć, że dzieci na pewno poparłyby jego decyzję. Najmłodsza Heidrun urodziła się w październiku 1940 roku...
1 maja 1945 roku Magda Goebbels uśpiła swoje dzieci morfiną, a następnie z pomocą lekarza Ludwiga Stumpfeggera włożyła im do ust kapsułki z rozgniecionym cyjankiem. W ten sposób cała szóstka została uśmiercona stosunkowo bezboleśnie i nieświadomie. Trudno powiedzieć, jaki ostatecznie był los Magdy i Josepha. Wokół niektórych relacji mieli obydwoje zażyć kapsułki z cyjankiem. Nie brakuje też opinii, iż Joseph zastrzelił żonę, a następnie siebie. Ustalenia utrudniło podpalenie ciał Goebbelsów przez żołnierzy SS. Zwłoki zostały znalezione przez wkraczających do Berlina żołnierzy sowieckiej Armii Czerwonej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz