04.01.871 r.
Anglosasi pod wodzą króla Ethelreda I zostali pokonani przez duńskich i norweskich najeźdźców w bitwie pod Reading.
"...Jesienią 869 r. Ivar i Halfdan ponownie skierowali się z wojskiem na południe, przez wschodnią Mercję, wpadając do Wschodniej Anglii i dokonując tego, co Kronika anglosaska przedstawia jako orgię gwałtu i rabunku. Zgodnie z ustaloną już praktyką, zajęli dogodną do obrony bazę w Thetford, gdzie przezimowali. Na początku 870 r. król Wschodniej Anglii, Edmund, przeprowadził kontratak, został jednak pokonany, wzięty do niewoli i, według jednej z wersji opisu zdarzeń, natychmiast stracony, a według innej — złożony w ofierze Odynowi. Jego śmierć zakończyła istnienie Wschodniej Anglii jako niezależnego królestwa anglosaskiego. Duńczycy przejęli władanie szerokim pasem ziem ciągnących się od Yorku na północy niemal po ujście Tamizy na południu.
Po zwycięstwie nad Edmundem ze źródeł znika Ivar. Halfdan już samotnie poprowadził ofensywę na południe latem i jesienią 870 r. Jego cel stanowił Wessex, jedyne królestwo anglosaskie, które do tej pory umykało uwadze Wielkiej Armii. Duńczycy założyli obozowisko w Reading, skąd wyprawiali się w różne strony kraju. Seria krwawych starć między Zachodnimi Sasami a wikingami w Ashdown, Basing i Marlborough — w ostatnim z nich król Ethelred został śmiertelnie ranny..."
"...Wraz z zajęciem przez najeźdźców Yorku padła cała Northumbria, a następnie Mcrcja oraz East Anglia. W 870 r. zaczęli atakować oni Wessex. Odniesione wówczas przez Ethelreda oraz Alfreda w 871 r. zwycięstwo pod Ashdown nie miało jednak decydującego znaczenia dla dalszego przebiegu najazdów. Duńczycy cofnęli się do swej bazy w Reading i zwyciężyli siły Sasów. Następnie już w dwa tygodnie później zadali Alfredowi klęskę pod Basing. W tej trudnej sytuacji, gdy przyszłość Wessexu i Anglii przedstawiała się niepewnie, zmarł król Ethelred, a korona przeszła na jego brata, Alfreda, którego potomność obdarzyła mianem Wielkiego..."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz