1 czerwca 1915 roku w Warszawie urodził się Jan Jakub Twardowski - ksiądz katolicki, poeta, żołnierz Armii Krajowej, uczestnik Powstania warszawskiego.
Przeszedł do historii jako autor słów: ,,Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą''. Przylgnęło do niego określenie ,,ksiądz Jan od biedronek'', ponieważ w swoich wierszach uwagę poświęcał każdemu stworzeniu, nawet temu najmniejszemu. Był odnowicielem konwencji literatury religijnej. Debiutował w 1937 roku tomikiem ,,Powrót Andersena''. W czasie okupacji niemieckiej był żołnierzem Armii Krajowej. Walczył w Powstaniu warszawskim na Woli w III Obwodzie "Waligóra" Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. Z powstańczego okresu pochodzę jego wiersze ,,Matka Boska Powstańcza'' i ,,Kolumna Zygmunta''. W sierpniu został ranny. To właśnie w szpitalu na Woli podjął decyzję o wstąpieniu do seminarium duchownego. W 1948 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Przez trzy lata pracował jako wikariusz w parafii w Żbikowie k. Pruszkowa. Zajmował się nauczaniem religii w szkole specjalnej. Od 1959 aż do emerytury był rektorem kościoła sióstr Wizytek w Warszawie, gdzie głosił kazania dla dzieci. Był również wieloletnim wykładowcą i wychowawcą pokoleń kleryków w warszawskim seminarium. Wydał tomy poezji: "Wiersze" (1959), "Znak ufności" (1970), "Zeszyt w kratkę. Rozmowy z dziećmi i nie tylko z dziećmi" (1973), "Niebieskie okulary" (1980), "Który stwarzasz jagody" (1983), "Na osiołku" (1986), "Nie przyszedłem pana nawracać. Wiersze 1939-85" (1986), "Sumienie ruszyło" (1989), "Niecodziennik" (1991), "Nie martw się" (1992), "Wiersze" (1993). W 1980 roku otrzymał Nagrodę PEN Clubu im. Roberta Gravesa za całokształt twórczości. Ponadto został uhonorowany Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski - za wybitne zasługi w upowszechnianiu humanistycznych wartości, za osiągnięcia w twórczości literackiej (2006, pośmiertnie), Orderem Uśmiechu (1996). Był doktorem honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1999). Zmarł 18 stycznia 2006
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz