Kartka z kalendarza
27 czerwca 1629 roku wojska polskie pod dowództwem hetmana Stanisława Koniecpolskiego rozbiły wojska szwedzkie dowodzone przez króla Gustawa II Adolfa pod Trzcianą. Był to największy polski triumf nad Szwedami od czasów Kircholmu w 1605 roku.
Bitwa była jednym z końcowych etapów wojny polsko – szwedzkiej, w której sukcesy militarne odnosił król szwedzki Gustaw II Adolf, dążący do opanowania całych Inflant i ujścia Wisły. Zwycięstwa w Prusach Królewskich, zajęcie Elbląga czy Malborka przybliżały króla Szwecji do celu. Król Polski Zygmunt III Waza ze względu na braki w artylerii dążył do walnej bitwy z wojskami szwedzkimi, tym bardziej, że siły hetmana Stanisława Koniecpolskiego zostały wzmocnione wojskami cesarskimi, husarią oraz siłami kozackimi.
Do walnej bitwy doszło 27 czerwca 1629 roku pod Trzcianą, w które decydującą rolę odegrała polska husaria, a jej szarża dokonała spustoszeń w wojskach szwedzkich, przesądzając o zwycięstwie wojsk polskich. Szwedzi stracili około 1200 żołnierzy oraz kilkuset dostało się do niewoli, zaś po stronie polskiej straty wyniosły około 300 zabitych.
Mimo polskiego zwycięstwa wojsk hetmana Koniecpolskiego nad Gustawem II Adolfem sytuacja Polski w trakcie wojny niewiele się zmieniła. Wojska szwedzkie zamknęły się w zdobytych twierdzach, których Polacy nie potrafili zdobyć. Król Szwecji zgodził się na rokowania z Polakami, bowiem chciał włączyć się w wojnę trzydziestoletnią.
Zawarty 26 września 1629 roku w Altmarku /Starym Targu/ rozejm był bardzo niekorzystny dla Rzeczypospolitej. Szwecja zatrzymała Inflanty na północ od Dźwiny oraz większość miast portowych w Prusach - Elbląg, Braniewo, Piławę i Kłajpedę, jak również mogła pobierać cła od towarów przewożonych przez Gdańsk. Gwarantem traktatu był elektor brandenburski, który otrzymał w sekwestr kilka pomorskich miast, jak: Malbork, Sztum czy Żuławy Wiślane Postanowienia rozejmu w Altmarku zmienił zawarty w 1635 roku rozejm w Sztumskiej Wsi, który był znacznie korzystniejszy dla Rzeczypospolitej.
Zdjęcie: Portret hetmana Stanisława Koniecpolskiego około 1640 roku, źródło: zbiór: Muzeum Narodowe w Warszawie, za Wikimedia Commons, domena publiczna.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz