Kazimierz Wichniarz

 26 czerwca 1995 roku w Warszawie zmarł Kazimierz Wichniarz.

Urodził się 18 stycznia 1915 roku w Poznaniu. Wychowywał się na Górczynie. Od najmłodszych lat marzył o występach w teatrze. Okazja by spełnić swe dziecięce marzenie nadarzyła się, gdy Kazimierz Wichniarz miał 16 lat, wtedy zagrał w prawdziwym teatrze z zawodowymi aktorami w sztuce Benedykta Hertza "Młody las", odnosząc pierwszy sukces.

W latach 1931-34 uczęszczał do studium aktorskiego przy Teatrze Polskim w Poznaniu, a także rozpoczął występy na scenie tegoż teatru. W 1934-36 pracował jako aktor w Objazdowym Teatrze Wołyńskim z siedzibą w Łucku. W 1936-39 występował w

Teatrze Popularnym, a następnie w Teatrach Miejskich w Łodzi. Karierę aktorską przerwał wybuch II wojny światowej. Kazimierz Wichniarz brał udział w polskiej wojnie obronnej, został wzięty do niewoli, przebywał w stalagu XI b, z którego zbiegł i do końca okupacji niemieckiej przebywał w Mielcu. W latach 1944-46 występował w Teatrze Wojska Polskiego w Lublinie, w sezonie 1946/47 występował w Teatrze Miejskim w Katowicach, a w kolejnym sezonie 1947/48 w Teatrze Miejskim w Bydgoszczy. W kolejnych latach był związany z Teatrem Polskim w Poznaniu, Teatrem Powszechnym w Łodzi oraz Teatrem Narodowym w Warszawie. Odnosił sukcesy w takich rolach teatralnych jak: Nieszczastliwcew- Las A. Ostrowskiego, Cześnik - Zemsta A. Fredry, Czepiec - Wesele S. Wyspiańskiego. Dużą popularność przyniosła mu rola Pana Zagłoby w "Potopie" Jerzego Hoffmana będącym ekranizacją powieści Henryka Sienkiewicza. W pamięci widzów pozostał również jako dobrotliwy król z telewizyjnych "Dobranocek dla dorosłych" w reżyserii Janusza Rzeszewskiego.

/Marta