Kałusz był polskim miastem soli. Działało Towarzystwo Eksploatacji Soli Potasowych jedno z największych przedsiębiorstw II RP zatrudniające ponad 20 tys. pracowników. Eksploatowane złoża znajdowały się w okolicach Kałusza i Stebnika w woj. lwowskim oraz Hołynia w woj. stanisławowskim. Obydwie kopalnie w Kałuszu i Stebniku są jednymi z pierwszych w świecie, gdzie rozpoczęto eksploatację soli potasowo-magnezowych.
Obok szybów wydobywczych powstały zakłady przetwórcze, wyrabiające nawozy rolnicze. Odkrycie złóż soli potasowych w Hołyniu i modernizacja zakładów przetwórczych w Kałuszu spowodowało rozwój spółki pozwalający na zaspokojenie krajowego popytu na nawozy sztuczne oraz eksport do Anglii, Belgii, Holandii, Łotwy i Szwecji. W końcu lat 30. Polska osiągnęła samowystarczalność w zakresie produkcji nawozów potasowych.
Dynamiczny rozwój przedsiębiorstwa przerwał atak wojsk sowieckich we wrześniu 1939 r.
Zakłady były niszczone przez kolejnych okupantów, pracownicy represjonowani, ostatecznie te tereny zagrabił ZSRR, obecnie znajdują się w granicach Ukrainy. Ostatnio Kałusz oficjalnie uznano za strefę klęski ekologicznej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz