Tadeusz Kalinowski

 1 czerwca 1915 roku w austriackim Leibnitz urodził się Tadeusz Kalinowski - polski aktor, piosenkarz, a także uczestnik polskiej wojny obronnej w 1939 roku.

Uczęszczał do Konserwatorium Krakowskiego. W latach 1934-39 występował jako piosenkarz. Brał udział w polskiej wojny obronnej w 1939 roku. Lata wojenne spędził w miastach Kraków tudzież Warszawa, uczestnicząc w konspiracyjnych koncertach.W czasie sezonu 1946/47 uczył się, grał epizodyczne role w Studium Dramatycznym przy Teatrze imienia Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach. 1947/48 zaangażowany do Teatru imienia Stefana Żeromskiego w Kielcach, w latach 1948-51 występował w Teatrze imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Przez kolejne dwa lata grał we wrocławskich Teatrach Dramatycznych. W latach 1954-58 w Teatrze Młodego Widza we Wrocławiu, od 1958 do końca życia (z roczną przerwą 1962-63, gdy był w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu) był związany z Teatrem imienia Wyspiańskiego w Katowicach. Zmarł na zawał podczas urlopu 22 sierpnia 1969 roku w Lubniewicach.

Wybrane filmy:

Popiół i diament (1958) - jako Wejchert

Jak być kochaną (1962) - jako Aktor Peters

Czerwone berety (1962) - jako Sierżant Feliks Kudaśko

Święta wojna (1965) - jako dyrektor kopalni

Czterej pancerni i pies (1966–1970) – pułkownik, a później generał, dowódca brygady pancernej. Ostatnią część serii "pancernych" realizowano w 1970, już po śmierci aktora. Z tego względu w ostatnich odcinkach serialu głosu pułkownikowi użyczył Józef Nowak.

Bokser (1966) - jako Jan Zgoda, trener polskiej drużyny

Stawka większa niż życie (1968) - jako Kreisleiter

Rzeczpospolita babska (1969) - jako generał

Znicz olimpijski (1969) - jako kapitan "Szarotka''

/Marta