Klub Miłośników Historii Polski
27 lutego 1868 roku w kazamatach rosyjskiej twierdzy Szlisselburga (zbudowanej na wyspie rzeki Newy), po 46 latach (!!!) więziennej katorgi zmarł Walerian Łukasiński (ur. 15 kwietnia 1786 r.w Warszawie). Był majorem w wojsku Królestwa Polskiego i organizatorem patriotycznej konspiracji.
W latach 1807–1815 służył w wojsku Księstwa Warszawskiego. Był uczestnikiem kampanii roku 1807 roku i zwycięskiej wojny polsko-austriackiej roku 1809, walczył m.in. pod Raszynem. Następnie walczył w kampanii moskiewskiej Napoleona (II wojna polska)w roku 1812 i walkch w roku 1813.
18 marca 1817 roku został awansowany do stopnia majora wojsk Królestwa Polskiego. 3 maja 1819 założył w Warszawie Wolnomularstwo Narodowe. 1 maja 1821 roku utworzył Narodowe Towarzystwo Patriotyczne. Był zwolennikiem powszechnego uwłaszczenia chłopów oraz ich udziału w walce o niepodległość
W roku 1822 policja wielkiego księcia Konstantego wpadła na trop spisku. Łukasiński został aresztowany 25 października 1822 i więziony w warszawskim więzieniu do 2 października 1824 roku.
14 czerwca 1824 okupacyjny rosyjski Sąd Wojenny Najwyższy w zastępstwie sądu sejmowego skazał Łukasińskiego na 9 lat twierdzy. Car Aleksander I zmniejszył mu karę o 2 lata. 2 października 1824 roku w obozie na Powązkach nastąpiła, jakże upokarzająca dla każdego oficera, publiczna degradacja majora...
Od 6 października 1824 roku był więziony w twierdzy zamojskiej, początkowo w kazamacie Bramy Lwowskiej, później Lubelskiej, gdzie trzymano go w małej komorze. Tam 28 sierpnia 1825 roku był jednym z inicjatorów buntu więźniów. 10 września 1825 za ten czyn został skazany na karę śmierci przez rozstrzelanie. 14 września wielki książę Konstanty skorzystał z prawa łaski i zamienił wyrok, podwajając karę więzienia do 14 lat i skazując go na karę publicznej chłosty i zakucie rąk i nóg w kajdany. Skazanego przeniesiono wtedy do kazamaty w Bramie Szczebrzeskiej.
30 listopada 1825 roku został wywieziony z Zamościa do więzienia w Górze Kalwarii, a stamtąd do więzienia warszawskiego.
30 listopada 1827 został przesłuchany przez delegację sądu sejmowego, która zajmowała się dochodzeniem w sprawie polskich stowarzyszeń tajnych.
W czasie Sejmu roku 1830 Gustaw Małachowski zaapelował do cara Mikołaja I o ułaskawienie Łukasińskiego. Petycja ta pozostała bez odpowiedzi, jednak Łukasińskiemu wkrótce zdjęto kajdany.
W czasie Powstania Listopadowego wywieziony został jako więzień stanu przez wycofujące się wojska rosyjskie do twierdzy Szlisselburskiej, gdzie spędził resztę życia, więziony mimo upływu wyroku(!!!) w celi o zaostrzonym rygorze (wilgotnej, ciemnej i bez podłogi).
Przez Rosjan był uważany za głównego prowodyra Powstania Listopadowego i dlatego pozbawiono go należnego mu prawa do amnestii w roku 1856, która objęła nawet rosyjskich dekabrystów "dekabrystów".
Dopiero w roku 1862 otrzymał pozwolenie na spacery po więziennym dziedzińcu, dostęp do wiadomości oraz prawo posiadania materiałów piśmiennych, co umożliwiło mu spisanie pamiętnika. W więzieniu spędził 46 lat i tam, w rosyjskim lochu, więziony bezprawnie, zmarł...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz