Klub Miłośników Historii Polski
Historia z Kacprem
Wyślij wiadomość
23 grudnia 1939 roku w Wilnie zmarł polski kontradmirał i inżynier mechanik okrętowy Michał Borowski.
Michał Aleksander Borowski przyszedł na świat 10 listopada 1872 roku w Juncewiczach. Był synem powstańca styczniowego Kazimierza oraz Ludwiki z domu Koziełł-Poklewskich. Michał Borowski ukończył sześcioklasowe gimnazjum klasyczne w Pskowie. 12 września 1881 roku rozpoczął naukę w Morskiej Inżynieryjnej Szkole im. Cesarza Mikołaja I w Kronsztadzie. Była to szkoła oficerów technicznych Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego. 17 września 1893 roku Michał Borowski został awansowany do stopnia gardemaryna (podchorążego). Szkołę im. Cesarza Mikołaja I ukończy 27 września 1894 roku z trzecią lokatą. Wówczas został także awansowany do stopnia miczmana (porucznika). Michał Borowski służbę w korpusie oficerów technicznych na okrętach rosyjskich rozpoczął na krążowniku „Wsadnik”, a następnie pływał na krążownikach „Pamiat' Azowa”, „Admirał Korniłow” oraz kanonierce „Groziaszczyj”. 27 września 1894 roku awansował na młodszego inżyniera mechanika (porucznika). Służył on jako starszy inżynier mechanik na transportowcu ,,Bakan". W grudniu 1897 roku uczestniczył w zajęciu Port Artur. Michał Borowski 18 grudnia 1898 roku został awansowany na pomocnika starszego inżyniera mechanika (sztabskapitana). Od maja 1898 roku do lutego 1899 roku pracował w komisji nadzoru budowy krążownika „Pałłada”, a już od 6 lutego 1899 roku do 1901 roku należał do komisji nadzoru budowy dla Imperium Rosyjskiego dwóch dużych okrętów w Stanach Zjednoczonych. Brał udział w rejsach na okrętach rosyjskich na Oceanie Spokojnym od 11 kwietnia 1901 roku. Brał udział w tłumieniu powstania bokserów w Chinach w 1900 roku na okręcie kanonierki „Groziaszczyj” w Yngkou. Michał Borowski 19 grudnia 1902 roku został awansowany na kapitana korpusu inżynierów mechaników. Uczestniczył w działaniach morskich podczas wojny rosyjsko-japońskiej w 1905 roku. W tym czasie służył na pokładzie nowego kontrtorpedowca „Smiełyj”. Został internowany przez Niemców w Kiaoczou, a do Imperium Rosyjskiego trafił przez Stany Zjednoczone. W lipcu 1906 roku wysłany został do Wielkiej Brytanii w składzie komisji nadzorującej budowę krążownika pancernego „Riurik”, natomiast 19 grudnia tego samego roku został awansowany na podpułkownika korpusu inżynierów mechaników. Michał Borowski po zakończeniu budowy od 1908 roku pełnił służbę w załodze tego okrętu, po czym został przeniesiony na stanowisko starszego mechanika inżyniera na krążownik „Pałłada”. W 1908 roku ożenił się z Marią Adelią Wirginią z domu Raue. W 1909 roku służył na okręcie liniowym ,,Impierator Aleksandr II". Od tego samego roku był flagowym inżynierem mechanikiem 1. Dywizji Torpedowców w Libawie. Michał Borowski 19 grudnia 1912 roku został awansowany do stopnia kapitana I rangi inżyniera mechanika (pułkownika),a już od Od 1 marca 1916 roku był flagowym inżynierem mechanikiem sztabu dowódcy obrony Zatoki Fińskiej. Michał Borowski 22 czerwca 1916 roku został awansowany na stopień generała majora inżyniera mechanika marynarki (odpowiednik kontradmirała w morskim korpusie). Pod koniec wojny dostał się do niewoli niemieckiej. Po zawarciu pokoju w Brześciu w 1918 roku odstawiony pod konwojem do granicy i przekazany w ramach wymiany jeńców przedstawicielom Rosji Sowieckiej. Został mianowany Głównym Inżynierem Mechaników Morskich Rzeki Newy i Jeziora Ładoga 15 maja 1918 roku, jednakże zdezerterował i przedostał się na Wileńszczyźnę. Od 12 grudnia 1918 roku działał w sztabie wileńskiej organizacji samoobrony przeciwko bolszewikom. Dekretem Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego z 1 marca 1919 roku Michał Borowski został przyjęty do Wojska Polskiego z warunkowym zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała majora marynarki. Rozkazem z 1 marca 1919 roku szefa Sztabu Generalnego, został zaliczony z dniem 19 grudnia 1918 roku do Rezerwy Oficerów Wojska Polskiego. Dekretem Naczelnika Państwa marszałka Józefa Piłsudskiego z dnia 29 grudnia 1921 roku został odznaczony Orderem Odrodzenia Polski klasy IV - „w uznaniu zasług, położonych dla Rzeczypospolitej Polskiej na polu organizacji wojskowej”. Michał Borowski 27 października 1923 roku został zatwierdzony w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie generałów, natomiast 30 grudnia 1925 roku został przeniesiony do korpusu oficerów morskich i przemianowany na kontradmirała. Z dniem 31 stycznia 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Kontradmirał Michał Borowski przeniósł się do Wilna. Aktywnie działał on w Lidze Morskiej i Rzecznej. W 1930 roku został powołany był do komitetu honorowego obchodów 10-lecia odzyskania dostępu do morza. Kontradmirał Michał Borowski zmarł 23 grudnia 1939 roku w Wilnie. Został pochowany na cmentarzu wojskowym na Antokolu w Wilnie. Kontradmirał Michał Borowski został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz