W 1927 ogłoszono konkurs na ciężki karabin maszynowy. W 1928 wybrano ckm Browning. Polscy konstruktorzy dokonali licznych zmian konstrukcyjnych tworząc polską wersję broni.
W 1930 rozpoczęto produkcję ckm 7,92 mm wz. 30 "Browning". W 1939 w WP było ich ponad 8000.
W 1930 rozpoczęto produkcję ckm 7,92 mm wz. 30 "Browning". W 1939 w WP było ich ponad 8000.
Ckm wz., 30 miał prostą konstrukcję, składał się z małej ilości części, był odporny na zanieczyszczenia i zacięcia. Cechował się dużym zasięgiem i dobrą celnością. Niezawodny w działaniu. Lufa w razie potrzeby mogła zostać wymieniona w warunkach bojowych.
Ckm wz., 30 zasilany był z taśmy mieszczącej 330 nabojów ( jednostka ognia 2000 nabojów, wśród nich 200 ppanc) . Jako chłodzony wodą mógł dużo dłużej prowadzić ciągły ogień; w MG-42 np. po ok. 300 strzałach należało wymienić lufę, co skutkowało przerwami w ogniu.
Po wojnie 1939 Niemcy przejęli pewną liczbę ciężkich karabinów maszynowych wz. 30. Włączyli je do wyposażenia Wehrmachtu pod oznaczeniem 7,9 mm sMG 30(p) bądź 7,9 mm sMG 249(p). W polskie ckm wz.30 oraz polskie kb i kbk uzbrajano jednostki, które miały zajmować Szwajcarię.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz