Zakerzonie, Zakierzonie, Zakerzoński Kraj, Zakerzonia (od ukr. Закерзоння) – publicystyczna nazwa nadana przez część historyków i publicystów ukraińskich ziemiom leżącym na zachód od linii Curzona, które według nich znajdują się na dawnym etnicznym i historycznym terytorium ukraińskim, to znaczy Łemkowszczyźnie i Nadsaniu oraz części Lubaczowszczyzny, Rawszczyzny, Sokalszczyzny, Chełmszczyzny i Podlasia. Był to teren obejmujący 19 000 km², zamieszkany przez około 1,5 mln osób.
Termin „Zakerzoński Kraj” używany był w publicystyce OUN-B i nomenklaturze UPA.
Termin „Zakerzonie” obejmuje część obszaru obecnego województwa podkarpackiego oraz drobne części małopolskiego i lubelskiego. Tereny te były zamieszkane głównie przez ludność polską, natomiast mniejszości narodowe stanowili, między innymi, Łemkowie, Bojkowie i Ukraińcy.
Ukraińcy uważali Zakerzonie za ziemie etnicznie ukraińskie, wysuwając argument zarówno znacznego odsetka ludności ukraińskiej zaliczali także Rusinów, Łemków czy Bojkowie na niektórych obszarach, jak i tysiącletnich powiązań tych terenów z „ziemiami ukraińskimi”, identyfikując się tym samym ze spuścizną czasów Rusi Kijowskiej. Argumentem były także nazwy geograficzne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz