30 sierpnia 1813 roku zakończyła się Małopolsce powódź będąca następstwem trwających 72 godziny opadów deszczu. W zasięgu wody znalazły się między innymi takie tereny Krakowa i okolic jak: wzgórze wawelskie, Podgórze z rynkiem, Półwsie Zwierzynieckie, Błonia, Ogród Botaniczny, Grzegórzki, Kapelankę, Dębniki, Zakrzówek, Ludwinów oraz grunty Bieżanowa, Prokocimia i Płaszowa.
Kataklizm, który odczuły również Czechy i Niemcy i Węgry i który w znacznym stopniu spowolnił kampanię napoleońską zaliczany jest do trzech największych powodzi w dorzeczu górnej Odry w XIX wieku.
Grafika; Powódź na Wiśle z 1813 przedstawiona na rycinie Michała Andriollego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz