Trasa W-Z w Warszawie, lata 1967-1968
Widok z pl. Zamkowego w kierunku Pragi. Na jezdni autobus Jelcz 272 MEX linii "F pospieszny", tramwaj Konstal 13N linii 30 i Konstal N linii 34 oraz samochody Star 21, Fiat 600, Warszawa 223, Syrena 103 i Nysa 522. W tle z lewej Pałac Pod Blachą.
Fot. Grażyna Rutowska / NAC
Trasa W-Z (Trasa Wschód–Zachód) – pierwsza większa inwestycja komunikacyjna po II wojnie światowej w Warszawie, zbudowana w latach 1947–1949; oddana do użytku 22 lipca 1949, w Narodowe Święto Odrodzenia Polski. Przez wiele lat oprócz łączenia dzielnic Warszawy, pełniła także rolę ważnej drogi tranzytowej przez miasto. Charakterystycznym elementem Trasy W-Z jest jej tunel pod Krakowskim Przedmieściem, ul. Senatorską i Miodową.
Trasa W-Z zbudowana została w miejscu dawnych przepraw przez Wisłę i ciągów ulic łączących Pragę, Śródmieście i Wolę. Poprowadzenie jej przez tunel było nowatorskim rozwiązaniem urbanistycznym – znacznie odciążyło plac Zamkowy i ulice w sąsiedztwie Starego Miasta (przed wojną cały ruch z mostu Kierbedzia kierował się na Krakowskie Przedmieście i Miodową).
Trasa W-Z jest jednym z czterech warszawskich szlaków trakcji tramwajowej o przebiegu wschód–zachód. W godzinach szczytu tramwaje w każdą stronę (5 linii tramwajowych) kursują tędy co ok. 1,5 minuty, a licząc je łącznie z autobusami (2 linie) – co minutę.
Źródło informacji: Wikipedia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz