30 Października 1939 roku, ukazało się rozporządzenie Heinricha Himmlera, jako komisarza Rzeszy do spraw umacniania niemieckości o przesiedleniu Polaków z ziem wcielonych do Rzeszy na teren Generalnego Gubernatorstwa, w którym możemy przeczytać: „W miesiącach listopadzie i grudniu 1939, jak i w miesiącach styczniu i lutym 1940 należy przeprowadzić następujące przesiedlenia: Z dawnych polskich terenów, a obecnie prowincji i terenów Rzeszy – wszystkich Żydów. Z prowincji Gdańsk – Prusy Zachodnie – wszystkich Polaków z Kongresówki. Z prowincji Poznań, południowych i wschodnich Prusach i wschodniego Górnego Śląska szczególnie wrogo usposobionej polskiej ludności w liczbie, która zostanie ustalona. (…) Pkt. 6 Odpowiedzialny za wymarsz i transport na terenie swego obszaru jest wyższy dowódca SS i policji; odpowiedzialna za umieszczenie na nowym terenie zamieszkania jest administracja, względnie samorząd polski.” Scedował on na nowopowstałą władze administracyjną wszystkie problemy związane z logistyką tego przedsięwzięcia. W tym samym czasie tj. 8 listopada 1939 na spotkaniu z władzami GG, poświęconemu stanowi policji niemieckiej w GG oraz o polityce przesiedleńczej, SS – Obergruppenführer Friedrich Krüger informował: „(…) Do wiosny GG powinno przyjąć 1 000 000 Polaków i Żydów ze wschodnich i zachodnich terenów Poznańskiego, z rejony Gdańska, Pomorza i Górnego Śląska. Sprowadzanie Volksdeutchów i przejmowanie Polaków i Żydów (codziennie po 10 000 osób) powinno odbywać się planowo. Szczególnie pilną sprawą jest wprowadzenie przymusu pracy dla Żydów. Ludność żydowską winno się w miarę możności usuwać z miast zażydzonych i zatrudniać przy robotach drogowych. Sprawa pomieszczeń dla nich oraz wyżywienia stanowi trudny, jeszcze nierozwiązany problem”. Zródło Jewish.org.pl /Boguś
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz