Chrystus-Zbawiciel

Sursum Corda - W górę serca

"Nie sposób zrozumieć dziejów narodu polskiego — tej wielkiej tysiącletniej wspólnoty, która tak głęboko stanowi o mnie, o każdym z nas — bez Chrystusa. Jeślibyśmy odrzucili ten klucz dla zrozumienia naszego narodu, narazilibyśmy się na zasadnicze nieporozumienie. Nie rozumielibyśmy samych siebie. Nie sposób zrozumieć tego narodu, który miał przeszłość tak wspaniałą, ale zarazem tak straszliwie trudną — bez Chrystusa. Nie sposób zrozumieć tego miasta, Warszawy, stolicy Polski, która w roku 1944 zdecydowała się na nierówną walkę z najeźdźcą, na walkę, w której została opuszczona przez sprzymierzone potęgi, na walkę, w której legła pod własnymi gruzami, jeśli się nie pamięta, że pod tymi samymi gruzami legł również Chrystus-Zbawiciel ze swoim krzyżem sprzed kościoła na Krakowskim Przedmieściu."

[Jan Paweł II, Warszawa, 2 Vrok I 1979 r.]

1858 - przed kościołem Świętego Krzyża ustawiono cementową figurę Chrystusa dźwigającego Krzyż.

1887 - niszczy ją szaleniec, odrywając rękę Chrystusa.

2 XI 1889 - przed kościołem ustawiono odlaną w brązie wierną kopię figury. Na cokole z czarnego granitu umieszczono napis: Sursum Corda (w górę serca).

IX 1944 - wskutek detonacji goliatów figura Chrystusa upada na bruk ulicy i leży z ręką uniesioną w górę, wskazując napis na cokole.

22 X 1944 - Niemcy wywożą figurę z Warszawy w celu przetopienia, jednak wraz z pomnikiem Kopernika porzucają ją w przydrożnym rowie w Hajdukach Nyskich, gdzie rozpoznali ją polscy żołnierze.

19 VII 1945 - po renowacji w zakładzie Braci Łopieńskich posąg wraca przed kościół.