Maria Janina Całka, ps. Wika urodziła się 5 stycznia 1920 w Warszawie. Podczas niemieckiej okupacji należała do Grup Szturmowych Szarych Szeregów. Później, po utworzeniu baonu „Zośka” zastąpiła na stanowisku głównej łączniczki Irenę Kołodziejską. Brała udział w akcjach: akcja Wilanów (akcja odwetowa na niemieckich osadnikach; była w grupie sanitariat), akcja pod Szymanowem ( wykolejenie niemieckiego pociągu pospiesznego na trasie Warszawa–Berlin pod Szymanowem) oraz akcja Polowanie (pierwsza z akcji Główki, celem była likwidacja Ludwiga Fischera, gubernatora dystryktu warszawskiego Generalnego Gubernatorstwa). W akcji pod Szymanowem na rozpoznanie wysłano ją oraz jednego harcerza. Chodziło o główne rozpoznanie drogi odskoku od miejsca przewidzianej akcji. Znajdowała się przy grupie uderzeniowej , pełniąc rolę sanitariuszki oraz przewodniczki. Ukończyła z wynikiem bardzo dobrym Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty Agricola w stopniu kaprala. Była łączniczką dowódcy baonu. W powstaniu warszawskim walczyła w szeregach żołnierzy baonu „Zośka”. Szlak bojowy Marii to: Wola, Stare Miasto, Bielańska-Senatorska-Ogród Saski-Zielna (przebicie), Śródmieście Północ, Śródmieście Południe, Górny Czerniaków, Śródmieście Południe. Po upadku powstania trafiła do niewoli niemieckiej. Była jeńcem Stalagu XI B Fallingbostel. Jej numerem tam był 1749. Po wojnie uzyskała stopień magistra praw. Odznaczona Krzyżem Walecznych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz