RATZEBURG cz.1, czyli Racza Wyspa 
na Jeziorze Bliźniaków i książę Obodrytów Racibor
na Jeziorze Bliźniaków i książę Obodrytów Racibor Ratzeburg to dziś czternasto tysięczne miasteczko położone na południu landu Schleswig Holstein w północnych Niemczech. Pierwotnie założone na wyspie jeziora, gdzie obecnie znajduje się Starówka. We wczesnym średniowieczu ważny okręg grodowy plemienia słowiańskiego Połabian należącego do Związku Obodryckiego. Sam gród i jego nazwa przypisywana Raciborowi, a wzmiankowany przez źródła historyczne w 1062 r. w związku z reaktywowaniem tu na krótko siedziby biskupstwa katolickiego. Osadę identyfikuje się z nazwami Racibórz względnie Raciąż, chociaż nie brak też innych hipotez np. że wyspa nazywana była Raczą, czyli od licznie występujących tu raków i powstała kiedy opadł nieco poziom wody w jeziorze dzieląc je na dwie części tj. Bliźniaki. Powstanie grodu obronnego przypisuje się jak wspomnieliśmy księciu Raciborowi w XI w. zwanemu przez Sasów Ratze. Postać to niezwykle ciekawa i barwna, wzmiankowana w 1036 r. podczas zjazdu w Hamburgu, kiedy to ów wraz z dwoma innymi książętami wagryjskimi Onodrogiem i Gniewoszem zobowiązali się do płacenia trybutu księciu Saksonii Bernardowi. Jednak Racibor który nie pochodził z rodu dotychczas sprawującego władze w Księstwie Obodrytów rychło przejął pełnię władzy mianowany przez wiec obalajac sprzyjającego Niemcom i Chrześcijaństwu księcia Gotszalka, zjednoczył kraj i jako zagorzały poganin wygnał usunął wszelkie ślady wpływów i zależności. Zginął przypadkowo w 1043 r. z rąk Duńczyków powracających z wyprawy na Pomorze zachodnie. Jego osmiu synów natychmiast ruszyło z wyprawą odwetową na Danię ale w pobliżu Hedeby nad rzeką Skotborg doszło do wielkiej bitwy a siły słowiańskie zostały pokonane przez króla Danii Magnusa I Dobrego, a wszyscy synowie Racibora straceni. Na tron obodrycki powrócił usunięty przez Racibora prawowity następca Gotszalk syn Przybigniewa zwanego Udonem. Ten ostatni poniósł śmierć w 1029 r. w wyniku spisku pogańskiego kierowanego właśnie przez Racibora, a jego syn wspomniany Gotszalk wychowywał się na dworze królów duńskich Knuta i Swena. Po powrocie na ojcowiznę odnowił sojusz z Sasami i Duńczykami, popierał chrześcijaństwo, min. do Ratzeburga czyli Raciborza wrócił biskup i stał się faktycznym pierwszym twórcą właściwego feudalnego Państwa Obodrytów w 1057 r. w wyniku wojny domowej z pogańskim Związkiem Wieleckim przyłączył do swojego państwa terytoria plemion Chyżan i Czerezpian na wschodzie, a na południu Glinian z naczelnym ich grodem Łączyn (Lenzen) i to tu zginął 7 czerwca 1066 z rąk nasłanych przez Luciców skrytobójców. Jego syn Bodiwoj został rychło obalony przez stronnictwo pogańskie, a wiec obrał władcą pogańskiego wikinga Kruta. Sytuacja podobna do tej sprzed lat. Dopiero w 1093 r. na ojcowiznę powrócili Budiwoj Gotszalkowic i Henryk Gotszalkowic, a następnie wnuk Przybysław Wagryjski, który był ostatnim słowiańskim księciem tych okolic, ale to już inna opowieść, której poświęcimy następną część drugą mówiącą o założeniu Hrabstwa Ratzeburg.
Foto/Tekst Ewa K. Skarżyńska i Dariusz M. Kosieradzki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz