23 lutego 1993 roku w Rzeszowie w wieku 82 lat zmarł Wacław Kopisto (zdjęcie) oficer Wojska Polskiego II RP, członek Armii Krajowej, Cichociemny.
Urodził się w Starokonstantynowie (obecnie Ukraina). Był absolwentem Wyższej Szkoły Handlu Zagranicznego oraz Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty. W czasie wojny obronnej w 1939 roku był żołnierzem 154. Pułku Piechoty 45. Dywizji Piechoty. W roku 1940 został internowany na Węgrzech, po czym wyjechał do Francji, gdzie został skierowany do Rezerwowego Obozu Wyszkoleniowego Oficerów (ROWO) w
Vichy i Legii Oficerskiej . W czerwcu tego samego roku znalazł się w Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 7. Batalionie Kadrowym Strzelców 3. Brygady Kadrowej Strzelców, następnie w 1. Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. W nocy z 1 na 2 września, już jako Cichociemny został zrzucony na terytorium Polski ramach akcji Smallpox. 18 stycznia 1943 roku, w ramach akcji organizacji dywersyjnej Wachlarz, którą to akcją dowodził Jan Piwnik "Ponury" uczestniczył w odbiciu osadzonych w więzieniu w Pińsku żołnierzy AK.
Od kwietnia 1943 roku walczył jako oficer dywersji Inspektoratu Łuck
Okręgu Wołyń AK . Do jego zadań należały m.in.: organizacja i koordynacja samoobrony przed UPA w Antonówce , Spaszczyźnie i Przebrażu , utworzenie patroli dywersyjnych, współpraca w tworzeniu oddziałów partyzanckich „Piotrusia Małego” i „Olgierda” (24. Pułk Piechoty „Krwawa Łuna” ), szkolenia, walki z UPA oraz akcje likwidacyjne i dywersyjne.
W roku 1944 aresztowany został przez NKWD i skazany na karę śmierci przez rozstrzelanie, którą zamieniono później na 10 lat więzienia, które odbył w więzieniach w Kijowie (Łukianówka), Kaniowie, łagrach Kołymy, Komi i
Magadanu (m.in. obozy w Kotłasie, Tajszecie). 3 maja 1953 roku karę zamieniono na przymusowe osiedlenie i podjęcie pracy na terenie Magadanu. Po 11 latach i 8 miesiącach wyruszył do Polski. Podróż trwała od października do grudnia 1955 roku. Od tego czasu pracował w Zakładach Przemysłu Mięsnego w Rzeszowie.
Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari oraz Krzyżem Walecznych.
Boguś
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz