92 lata temu, 27 października 1932 roku w Bydgoszczy zmarł generał Ludomir Rzewuski - rosyjski oficer polskiego pochodzenia, uczestnik wojny serbsko-tureckiej (1876-1877), wojny rosyjsko-tureckiej (1877–1878) oraz Wielkiej Wojny.
Swoją służbę w Armii Imperium Rosyjskiego rozpoczął 17 sierpnia 1866 roku. W 1868 roku ukończył Mikołajewską Szkołę Kawalerii w Petersburgu, po czym został oddelegowany do Lejb-Gwardyjskiego Pułku Kirasjerów. W kolejnych latach służby w armii rosyjskiej awansował na następujące stopnie oficerskie: korneta (lipiec 1868), porucznika (sierpień 1870) oraz sztabs-rotmistrza (sierpień 1874).
Od 6 lipca 1875 do 18 marca 1877 roku przebywał w stanie spoczynku, jednocześnie służąc w armii serbskiej, w szeregach której brał udział w wojnie serbsko-tureckiej (1876-1877). W latach 1877–1878 jako major uczestniczył w wojnie rosyjsko-tureckiej. W 1879 roku brał udział w walkach przeciwko Tekincom (jedno z plemion turkmeńskich).
W 1884 roku za zasługi został awansowany na podpułkownika, a pod koniec sierpnia tego samego roku został przemianowany na esauła. We wrześniu 1892 roku za zasługi awansowano go na pułkownika oraz mianowano dowódcą 1. Umańskiego Pułku Kozaków Kubańskich, którym dowodził do 14 czerwca 1897 roku. Od 24 maja 1897 roku do 2 maja 1899 roku pełnił funkcję dowódcy 1. Wołgskiego Pułku Terskiego Wojska Kozackiego, a następnie atamana Piatigorskiego Oddziału Obwodu Terskiego.
W uznaniu zasług w 1901 roku został awansowany na generała-majora. Od 20 maja 1904 roku sprawował funkcję starszego pomocnika naczelnika obwodu Terskiego oraz został wyznaczony na atamana Terskiego Wojska Kozackiego. W 1907 roku za zasługi awansowano go na generała-lejtnanta oraz mianowano dowódcą 2. Kaukaskiej Dywizji Kozaków.
W 1910 roku został przeniesiony w stan spoczynku z prawem do zachowania munduru i pobierania emerytury (bez awansu na następny stopień). Wraz z wybuchem Wielkiej Wojny, został przywrócony do służby w randze generała kawalerii.
Od 3 maja 1915 roku przebywał w rezerwie kadr przy sztabie Dźwińskiego Okręgu Wojskowego. Następnie został zakwalifikowany do kawalerii armijnej, a od 21 maja 1916 roku do Terskiego Wojska Kozackiego. 9 maja 1917 roku zwolniono go ze służby na własną prośbę. Na emigracji osiedlił się w Polsce. Mieszkał w Bydgoszczy, gdzie ostatecznie zmarł 27 października 1932 roku.
Trudna do wyjaśnienia jest kwestia posiadania przez Rzewuskiego stopnia generała kawalerii. Najwyższy Rozkaz z 1910 roku informujący o przeniesieniu w stan spoczynku nie zawierał jednak informacji o awansie. W spisie generałów z 1916 roku występuje już w stopniu generała kawalerii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz