Wincenty Witos – ojciec polskiej niepodległości, który obronił chłopów przed komunistyczną ideologią
Przywódca ruchu ludowego i PSL, przewodniczący Polskiej Komisji Likwidacyjnej Galicji i Śląska Cieszyńskiego, poseł na Sejm i trzykrotny premier II Rzeczypospolitej, jeden z liderów Centrolewu, a po aresztowaniu przez władze sanacyjne osadzony w twierdzy brzeskiej. W 1933 roku wyemigrował do Czechosłowacji. Do Polski powrócił w marcu 1939 roku.
We wrześniu 1939 roku aresztowany przez Niemców, odmówił współpracy przy próbach powołania kolaboracyjnego rządu, a po II wojnie światowej nie dał się namówić komunistom na objęcie jakichkolwiek stanowisk. W 1945 roku został prezesem nowo powołanego Polskiego Stronnictwa Ludowego 
Urodził się we włościańskiej, ubogiej rodzinie 27 stycznia 1874 roku w Wierzchosławicach koło Tarnowa. Ukończył szkołę elementarną w rodzinnej wsi. Był rolnikiem, działaczem społecznym, samorządowcem, politykiem związanym z ruchem ludowym. Od 1905 r. był radnym Rady Powiatowej w Tarnowie. W latach 1908–1931 pełnił funkcję wójta Wierzchosławic. Od 1908 r. sprawował mandat do Sejmu Krajowego we Lwowie, zaś w latach 1911–1918 posła do Rady Państwa w Wiedniu. Był członkiem władz powiatowych i okręgowych chłopskich organizacji społeczno-gospodarczych.
Wincenty Witos zmarł 31 października 1945 r. w Krakowie. Spoczął w rodzinnych Wierzchosławicach, a w uroczystościach pogrzebowych, trwających od 2 do 6 listopada, uczestniczyły tłumy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz